بزرگنمايي:

پیام سپاهان - فاطمه شاکری، هنگامی مدیر مدرسه شکوه شد که به دلیل تخلیه یکی از مدارس تخریبی و تامین فضای آموزشی، بین پنج مدرسه شهر ورزنه جابجایی انجام شد؛ مدرسه دخترانه دوره دوم ابتدایی شکوه، یکی از این مدارس بود که تغییر مکان داد و به فضای دیگری نقل مکان کرد، اما این مدرسه فاصله زیادی تا رسیدن به شرایط مطلوب برای میزبانی از دانش‌آموزان داشت و همین شد که خانم مدیر تصمیم گرفت دست به کار شود تا بچه‌ها در فضای جدید اذیت نشوند.

به گزارش ادارهٔ اطلاع‌رسانی و روابط‌عمومی اداره‌کل آموزش‌وپرورش استان اصفهان به نقل از روابط عمومی مدیریت آموزش‌وپرورش شهرستان ورزنه، فاطمه شاکری، مدیر دبستان شکوه ورزنه 7 سال سابقه رسمی دارد.
او زمانی مدیر مدرسه شکوه شد که به دلیل تخلیه یکی از مدارس تخریبی و تامین فضای آموزشی، بین پنج مدرسه شهر ورزنه جابجایی انجام شد؛ مدرسه دخترانه دوره دوم ابتدایی شکوه، یکی از این مدارس بود که تغییر مکان داد و به فضای دیگری نقل مکان کرد، اما این مدرسه فاصله زیادی تا رسیدن به شرایط مطلوب برای میزبانی از دانش‌آموزان داشت و همین شد که خانم مدیر تصمیم گرفت دست به کار شود تا بچه‌ها در فضای جدید اذیت نشوند. 
فاطمه شاکری در این باره می‌گوید: «مدیریت آموزشگاه زمانی به من واگذار شد که فاصله زیادی تا شروع سال تحصیلی نداشتیم و ساختمان مدرسه نیز تخریبی اعلام شده بود. در آن زمان، من معلم مدرسه شکوه بودم. من و همکارانم از تابستان درگیر آماده‌سازی مدرسه بودیم. بخشی از اموال مدرسه مثل نیمکت‌ها منتقل شده بود ولی بعضی وسایل دیگر باقی مانده بود. همسر من و همسران معلمان دیگر مدرسه شکوه برای جابجایی و نصب وسایل مثل کولرها، پرده کلاسی، وسایل سیستمی و... و نظم دادن به اموال داخل مدرسه کمک زیادی کردند.»
مدیر دبستان شکوه ورزنه ادامه می‌دهد: «تا اواخر شهریور مدیر ثابتی نداشتیم تا اینکه با پیشنهاد مدیر وقت آموزش و پرورش شهرستان ورزنه به سمت مدیریت مدرسه منصوب شدم و صبح روز اول مهر، ابلاغ مدیریت در دست، در جمع همکارانم حضور پیدا کردم.»
وی ادامه می‌دهد: «کار من تازه شروع شده بود. در اوایل آن سال من خدمتگزار نداشتم و اگر خودم به تنهایی می‌خواستم همه کارها را انجام دهم هرگز موفق نمی‌شدم. این شد که خانواده من، خانواده مدرسه شکوه شدند و از دل و جان برایش کار کردند.»
وقتی مدرسه تعطیل می‌شد، تازه آغاز کار خانم شاکری و اعضای خانواده بود. او با کمک همسر و دیگر خویشاوندانش شب‌ها مشغول آماده‌سازی مدرسه و نصب چوب لباسی و پرده‌ها، تعویض لامپ‌ها و کارهای جانبی دیگر شدند.
فاطمه شاکری داستان را اینگونه توضیح می‌دهد: «همسرم تراکتور دارد و با تراکتورش آب می‌آورد و دیوارهای حیاط را با آب و وایتکس تمیز می‌کردیم. به کمک همان تراکتور هم سردر مدرسه را عوض کردیم. کم کم دیگر اعضای خانواده هم پای کار آمدند. پدرم، پسرم، پسر خواهرشوهرم در جوشکاری‌ها، رنگ‌آمیزی‌ها، نصب حفاظ‌ها، نصب میله‌های ورزشی و... کمک کردند.»
مدیر مدرسه شکوه ورزنه درخصوص رنگ‌آمیزی مدرسه اینطور توضیح می‌دهد: «در تابستان سال بعد رنگ‌آمیزی دیوارها را به گروهی از دختران هنرستان واگذار کردم و خودم و دخترم رنگ‌آمیزی کمد‌ها و میزها را انجام دادیم. حتی یادم است برای زنگ استکبار ستیزی مادرم کمک کرد تا پلاکاردهای مناسبی تهیه کنیم؛ همچنین رؤسای انجمن مدرسه شکوه در دوسال گذشته زحمات زیادی در خرید تجهیزات مورد نیاز مدرسه کشیدند.»
پسر خانم مدیر، کنکوری است اما با این وجود، در زمان استراحتش پابه‌پای مادر برای سرپا شدن مدرسه تلاش کرد. هرچند این کمک‌ها، زمان زیادی از او گرفت، اما به برکت همین اقدامات بود که در نهایت توانست در رشته امور تربیتی دانشگاه فرهنگیان پذیرفته شود تا مسیر مادر را در جهان معلمی ادامه دهد.
از خانم شاکری پرسیدیم که آیا از شدت کار خسته نمی شدید و وی در جواب گفت:« یقینا خیلی وقت‌ها اعضای خانواده‌ام خسته می‌شدند. اینکه بعد از زمان مدرسه، درست جایی که باید به عنوان یک همسر و یک مادر در اختیار خانواده باشی، باز هم مشغول امور مدرسه‌ای کار آسانی نیست؛ ولی همه ما این سختی‌ها را به جان خریدیم تا مدرسه برای بچه‌ها محیطی راحت‌تر، ایمن‌تر، شادتر و زیباتر باشد. خانواده من، خانواده شکوه شدند و شبانه‌روزی برایش تلاش کردند تا دانش‌آموزان در آن احساس بهتری داشته باشند و البته باید در کنار اعضای خانواده‌ام از رؤسای انجمن مدرسه شکوه هم تشکر کنم.»
او در پایان به ما می‌گوید امیدوار است با کمک خیران و اداره کل نوسازی مدارس بتواند یک سالن اجتماعات و توسعه کلاس داشته باشد تا بهتر از قبل اهداف مورد نظر مدرسه را پیاده کند. 
انتهای پیام/